ورپریدِگی مُخ
دوشنبه, ۴ آبان ۱۳۹۴، ۱۲:۴۶ ق.ظ
تا وقتی این نیمکت باشد .
و از بارش تمام ابر های وجودم سویی برای چشمانم باقی بگذارد؛ هنوز چشمانی چشم به راه تواند .
هنوز قلبی،
هر دقیقه امیدِ دیدنِ لبخندِ دوباره ی تو را در رگ های من به جریان می اندازد .
تا وقتی این نیمکت باشد .
و از بارش تمام ابر های وجودم سویی برای چشمانم باقی بگذارد؛ هنوز چشمانی چشم به راه تواند .
هنوز قلبی،
هر دقیقه امیدِ دیدنِ لبخندِ دوباره ی تو را در رگ های من به جریان می اندازد .
